پرسش :

عَلَم بزرگى وجود دارد که تاریخچه آن تقریباً به 1300 سال مى رسد و رسم بر این بوده و هست که از روز اوّل ماه محرّم تا روز عاشورا عَلَم را به تک تک منازل اهالى جهت زیارت مى برند و اعتقاد زیادى به آن دارند و حاجت مى گیرند. لطفاً دراین زمینه به سؤالات زیر پاسخ دهید: الف) مبالغ هنگفتى به عنوان نذرى بر سر عَلَم مى بندند و بعضى ها هم گوسفندى جلوى عَلَم قربانى مى کنند. وجه نقد و گوسفند قربانى به چه کسى تعلّق مى گیرد؟ ب) عَلَمداران که گروهى از سادات مى باشند، عَلَم فوق را ارثیه پدرى مى دانند که نسل به نسل از پدر به پسر منتقل مى گردد و وجوهات نذرى را بین خودشان تقسیم مى کنند. آیا این کار صحیح است؟ اگر صحیح است، آیا به اولاد دختر هم سهمى مى رسد؟ ج) با توجّه به اینکه جایگاه عَلَم در طول سال در امام زاده مى باشد، آیا چیزى از نذورات، به امام زاده نیز تعلّق مى گیرد؟


پاسخ :
جواب الف تا ج) با توجّه به اینکه چنین برنامه اى در روایات معصومین(علیهم السلام) مطلقاً نیامده است و از نظر تاریخى نیز مدرکى براى آن در دست نیست بر همه مؤمنین و مؤمنات لازم است که این کار را ترک کنند و نذورات خود را به هیئت امناى حسینیه که از میان افراد معتبر باید انتخاب شوند تسلیم کنند، تا نذورات را صرف مجالس عزادارى و کمک به ایتام و مستمندان کنند و اجازه ندهند افراد سودجو از نام مبارک امام حسین(علیه السلام) و پرچم، سوء استفاده کنند.

منبع: احکام عزاداری، مطابق با فتاوای آیت الله العظمی مکارم (دام ظله)، تهیه و تنظیم: مهدی دربانی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه السلام، 1388.